Borowik usiatkowany to jeden z najsmaczniejszych polskich grzybów. Prawdziwka tego spotkać można w lasach liściastych i mieszanych, rzadko także w czystych lasach iglastych, najczęściej znajdujemy go w okolicy dębów i buków. Owocniki tego borowika pojawiają się od końca maja do czerwca a potem od końca sierpnia do października.
Owocuje jako jeden z pierwszych grzybów rurkowych, często opanowywany przez larwy owadów. W Polsce ten gatunek często traktowany jest jako odmiana usiatkowana borowika szlachetnego.
Borowik usiatkowany ma kapelusz o średnicy od 60 – 300 mm, najpierw półkolisty albo bulwkowaty, później wypukły a w końcu poduszkowaty. Młody prawdziwek usiatkowany ma kapelusz zwykle szaro- jasnożółty, później płowo-brązowy, do jasno- kawowo – brązowego. Jego powierzchnia jest matowa, gładka lub lekko pomarszczona, podczas suchej aury skórka na kapeluszu może pękać.
Rurki znajdujące się od spodu kapelusza mają długość 10- 40 mm. Rurki borowika usiatkowanego są białe, tworzą one widoczna od spodu bardzo gęsta siateczkę, również o białym kolorze.
Trzon prawdziwka- borowika usiatkowanego ma długość 100- 250 mm i grubość 20 do 70 mm. Młode owocnik mają trzon pękaty, beczułkowaty, z wiekiem staje się on coraz bardziej wysmukły i cylindryczny. Kolor trzonu to kremowy, blado – cynamonowy, czasem lekko brązowy.
Miąższ tego grzyba jest delikatny, biały,pod skórką lekko jasno- brązowawy, nad rurkami niekiedy żółtawy, nie przebarwiający się, za młodu jędrny i zwarty, później miękki, gąbczasty. Zapach i smak bardzo przyjemny, który jest bardzo intensywny w suszu.
Źródła: „Grzyby znane i mniej znane” Aurel Dermek; Warszawa 1988.
