Chrząszcz z rodziny żukowatych, którego najczęściej możemy spotkać w maju lub czerwcu w locie lub żerującego na drzewach liściastych. Bardzo podobny do chrząszcza kasztanowca, najwidoczniejszą różnicą jest występowanie u chrabąszcza majowego zwężonego w wąski igłowaty wyrostek odwłoku.
Śródpiersie jest połyskliwie czarne, pokrywy o połysku laku są przeważnie jasnobrązowe lub brunatne, jednak gama odcieni może być zróżnicowana. Samiec ma buławkę czułkową zlożoną z 7 blaszkowato rozłożonych członów, samica z 5 krótszych, spód odwłoka z dobrze widocznym białym kilem na czarnym tle. Postacie dorosłe owada pojawiają się od końca kwietnia do początku czerwca.
Chrabąszcza Majowego można spotkać wszędzie tam gdzie ma dostęp do pożywienia a więc na łąkach, w ogrodach, na polach uprawnych, w parkach, w lasach liściastych i mieszanych.
Chrabąszcz żywi się liśćmi różnych drzew liściastych (drzewa owocowe, wierzby, brzozy, buki, dęby i inne), a jego larwy są typowymi polifagami – żerują na korzeniach roślin zielnych, krzewów i drzew; mogą uszkadzać system korzeniowy młodych roślin, w burakach i bulwach ziemniaka wygryzają dziury; z punktu widzenia człowieka są szkodnikami szkółek, upraw oraz trawników. Najmniej szkodliwe są larwy w pierwszym i drugim stadium L1 i L2 (pierwsza i druga wylinka), żywią się głównie butwiejącymi resztkami roślinnymi i korzeniami, dopiero w ostatnim stadium L3 (trzecia wylinka) podgryzają żywe rośliny.
Pod koniec XIX w. i do lat 20- stych chrabąszcz majowy był bardzo pospolity i pojawiał się masowo ogołacając z liści lasy liściaste i sady owocowe. Później nastąpił znaczny spadek jego liczebności i obecnie jest niemal wszędzie rzadkim chrząszczem.
Chrabąszcz Majowy jesienią przeobraża się z poczwarki w postać dorosłą, która przez zimę pozostaje w komorze poczwarkowej. Wiosna chrząszcze wydobywają się z ziemi- wszystkie w tym samym terminie. Gromadzą się na młodych pędach drzew liściastych i już po pierwszym posiłku zaczynają kopulować. Zapłodniona samica składa jaja pod ziemią, w pobliżu drzew, w wydrążonym przez siebie korytarzu na głębokości 10-15cm, po 15-20 jaj w złożu. Samice zamierają w czerwcu po złożeniu około 80 jaj. Po 3 tygodniach wylęgają się larwy. Larwy, zwane pędrakami, rozwijają się zwykle 3 lata i co roku dwukrotnie linieją. W trzecim roku, pod koniec lata, pędraki przepoczwarczają się, a w październiku ponownie wylęgają się dorosłe chrząszcze.
