Dziewięćsił bezłodygowy jest rośliną z rodziny astrowatych. Gatunek ten jest coraz trudniejszy do spotkania, ponieważ tereny, na których rośnie tracą wymagane przez dziewięćsiła warunki.
Dziewięćsił występuje głównie w górach- w Tatrach, Pieninach, w części Beskidów oraz w części Sudetów.
Dziewięćsił zarasta miejsca suche, odsłonięte i słoneczne: pastwiska, ugory, łąki z niską roślinnością, przydroża, miedze, trawiaste i kamienno- piaszczyste zbocza, szczególnie ulubionym miejscem przez dziewięćsiły są południowe, wystawione na duże operowanie słoneczne skarpy oraz zbocza przy górskich drogach utworzone poprzez powstawanie wąwozów. Wymagania glebowe dziewięćsiła nie są wygórowane: rośnie on na różnych glebach- gliniastych z licznymi kamieniami, wapiennych, granitowych ze zwietrzałym granitem i niewielką warstwa próchnicy.
Dziewięćsił jest zagrożony przez działalność gospodarczą człowieka oraz przez zarastanie przez wyższą roślinność wskutek zaprzestania użytkowania śródleśnych polan.
Dziewięćsił choć w nazwie posiada słowo „bezłodygowy” łodygę czasem jednak ma, może ona mieć kilkanaście a nawet 30 cm. Zazwyczaj jednak roślina ta rzeczywiście nie posiada łodygi. Nazwa dziewięćsił pochodzi stąd, że dawniej górale wierzyli w posiadanych przez niego dziewięć tajemnych mocy, sił czarodziejskich, które powodują dziewięciokrotnie silniejsze jego działanie lecznicze i magiczne działania niż innych ziół.
Dziewięćsił posiada długi i gruby korzeń palowy, z którego wyrasta duza rozeta bardzo charakterystycznych i efektownych liści, które są głęboko powcinane i ostro, kolczasto zakończone. Liście posiadają białawo- pajęczynowaty spód.
W sierpniu ze środka rozety, czyli różyczki liściowej wyrasta piękny kwiatostan dziewięćsiła: kolisty koszyczek, okryty silnie połyskującymi, srebrzysto- białymi a czasem różowymi słomiastymi łuskami, które błędnie nazywane są „płatkami, stanowią one bowiem tylko zwykła okrywę koszyczka. Znajdujący się wewnątrz okrywy właściwy koszyczek złożony jest z bardzo licznych, drobnych i niepozornych kwiatków, które maja barwę białawą, żółtawa bądź brunatnawą. Korona tych wewnętrznych kwiatków ma kształt małego kieliszka o pięciu ząbkach i długiej rurce, wewnątrz mieści się drobny nitkowaty słupek i pręciki zrośnięte pylnikami w rurkę, przez którą przechodzi szyjka słupka. Korona otoczona jest wianuszkiem puchu zastępującym kielich i stanowiącego aparat lotny dla dojrzałego owocu, który jest niełupką.
Koszyczki dziewięćsiłów przeciętnie maja 7-9 cm średnicy. Pod wieczór i przy wilgotnej aurze słomiaste łuski okrywy stulają się do wewnątrz zakrywając kwiatki w koszyczku.
W Polsce dziewięćsił bezłodygowy podlega ścisłej ochronie.
