Perłowiec królewicz – wygląd:
Królewicz jest jednym z największych perłowców: długość przedniego skrzydła dochodzi do 3,5 cm.
Ubarwienie wierzchniej strony skrzydeł jest jaskrawo- pomarańczowe, z licznymi czarnymi plamkami i kreskami. Spód skrzydeł mieni się perłowo- są na nim srebrzyste pasy, perłowe są również obrzeżenia skrzydeł.
Samica perłowca królewicza występuje w dwóch formach- bardzo zbliżonej wyglądem do samca oraz w formie mniej jaskrawej, stonowanej zielona barwą.
Występowanie perłowca:
Motyla tego spotkać można prawie w całej Europie, wyjątkami są strefy o temperaturach najwyższych i najniższych.
Perłowiec królewicz preferuje jasne polany śródleśne, brzegi lasów w terenie pagórkowatym i górskim. W górach występuje do 1000 m.n.p.m., spotkać można go tam w dolinach potoków i na łąkach.
Nie jest to motyl rzadki, w sprzyjających latach liczny.
Dorosłe pokolenie występuje raz w roku i lata od końca czerwca do połowy września
Perłowiec- pożywienie:
Gąsienice tego gatunku żerują na fiołkach a także na malinie. Dorosłe osobniki żywią się nektarem kwiatowym, preferują kwiaty mięty, maliny, jeżyny, ostów.
Gąsienice perłowca królewicza:
Wylęgają się we wrześniu i zimują. Starsze gąsienice są pięknie ubarwione- na głęboko czarnym ciele widoczna jest szeroka, żółta pręga grzbietowa, poprzedzielana wieloma czarnymi pręgami, po bokach widnieją liczne żółte punkty a na przednim segmencie tułowia sterczą bardzo długie ciemno- żółte kolce.
Źródła: „Motyle Polski Atlas” Jerzy Heintze; Warszawa 1990.
„Motyle Leksykon Przyrodniczy” Helgard Reichholf-Riehm; Warszawa 1996.
