Podgrzybek złotawy jest jednym z najczęściej spotykanych w naszym kraju grzybów jadalny a z całą pewnością najczęściej spotykanym grzybem rurkowy.
Występuje w lasach iglastych i liściastych.
Zbierając grzyby mało doświadczony grzybiarz zazwyczaj myli złotawego z podgrzybkiem zajączkiem. Podgrzybek złotawy różni się jednak od zajączka czerwonawym zabarwieniem trzonu.
Podgrzybek złotawy nazywany jest również: grzyb złotawy, czerwona noga, grzyb złoty, zajęczak, grzyb zajęczy, grzyb czerwonotrzonowy, grzyb zającowy.
Podgrzybek złotawy – wygląd:
Kapelusz podgrzybka złotawego ma średnicę 3- 8 cm. najpierw jest półkolisty, starsze owocniki mają kapelusz poduszkowaty a nieraz nawet wklęsły. Powirzchnia kapelusza młodego owocnika jest aksamitna, u starszych gładka.
Kolor kapelusza to brąz, brąz z odcieniami szarości i oliwkowej zieleni. Podczas suchej pogody skórka na kapeluszu pęka dzieląc jego powierzchnie na poletka.
Spód kapelusza pokryty jest złotawymi rurkami, które mają długość 4- 11 mm, w miejscach dotknięcia spód kapelusza błękitnieje.
Trzon podgrzybka złotawego ma długość 3- 7 cm i grubość 7- 15 mm. Jest cylindryczny, u dołu zwężony, koloru żółtego lub żółtobrązowego z czerwonawym cieniowaniem.
Podgrzybek złotawy ma miąższ białożółty, miękki, na powietrzu miejscami błękitniejący, świeży o kwaskowatym smaku i słabym zapachu.
Podgrzybek złotawy jest grzybem jadalnym, młode owocniki są smaczne i nadają się do przygotowywania wszelkich potraw. Niestety grzyb ten jest bardzo podatny na ataki larw owadów i przez to szybko rozkłada się.
Źródła: „Grzyby znane i mniej znane” Aurel Dermek; Warszawa 1988.
