Selekcja indywidualna

Wartość fenotypowa cechy osobnika, wyrażana jako odchylenie od średniej stada, składa się z odchylenia średniej rodziny osobnika od średniej stada i odchylenia jego własnej wartości od średniej jego rodziny. Jeżeli za podstawę selekcji przyjmuje się fenotypową wartość cechy każdego osobnika i rozpatruje się ją indywidualnie, to do obu wymienionych odchyleń przywiązuje się taką samą wagę. Tak przeprowadzaną selekcję nazywa się indywidualną na podstawie fenotypu. Falconer nazywa ją selekcją masową, szczególnie wtedy, gdy wyselekcjonowane osobniki są razem utrzymywane przez okres kojarzenia. Gdy odziedziczalność selekcjonowanej cechy jest wysoka, wówczas osiągnięty postęp genetyczny w zakresie tej cechy może być duży; selekcja masowa będzie wtedy skuteczniejsza od rodzinowej. Vinson i wsp. na podstawie przeprowadzonych badań nad skutecznością selekcji skierowanej na cechy pokrojowe bydła rasy holsztyńsko-fryzyjskiej wnioskują, że wynik końcowej punktacji eksterieru osobnika jest dobrym kryterium selekcji przyczyniającym się na szeroką skalę do doskonalenia typu budowy bydła. Zdaniem autorów programy hodowlane uwzględniające poprawę eksterieru, poszukują metod równoczesnego polepszania poszczególnych cech, lecz nie zawsze korzystają z indeksów selekcyjnych.