Stosownie do podstawowych okresów chowu drobiu budynki dla drobiu dzielą się na dwa zasadnicze typy: wychowalnie dla drobiu młodego, obiekty dla drobiu dorosłego. W każdym z tych typów znajdują się budynki przystosowane do potrzeb reprodukcji materiału hodowlanego bądź do produkcji towarowej. Ze względu na gatunek ptaków i odmienne warunki bytowania rozróżniamy budynki dla drobiu grzebiącego oraz dla wodnego. Stosownie do nazwy gatunku ptaków budynek nosi nazwę: kurnik, indycznik, kacznik, gęśnik, bądź wychowalnia kurcząt, indyków itp. Tucz drobiu w specjalnych warunkach odbywa się w obiektach zwanych brojlerniami. W wychowalniach młode ptaki przebywają do czasu uzyskania dojrzałości płciowej i po selekcji w małych fermach przenoszone są zwykle do innych pomieszczeń lub budynków, a w fermach dużych ? z zasady trzymane są w tym samym pomieszczeniu od pisklęcia do zakończenia okresu użytkowania. Jedynie w fermach hodowlanych zachowuje się podział budynków przeznaczonych na wychowalnie i dla stada produkcyjnego. Ten podział występuje również wtedy, gdy drób dorosły utrzymywany jest w klatkach. Wielokierunkowe wykorzystywanie budynków zarówno dla różnych gatunków, jak i grup wiekowych oraz użytkowych skłania do stosowania uniwersalnego typu obiektu, o jednolitych cechach użytkowych. W krajach RWPG ustalono, że dla drobiu grzebiącego jest to budynek o powierzchni około 1000 m2, bezokienny, ze względu na ułatwienia w gospodarce cieplnej oraz na swobodę organizacji rytmu fizjologicznego.