Wilgotnosc powietrza

Z punktu widzenia zoohigieny jest to ważny czynnik klimatyczny środowiska hodowlanego. Duża zawartość pary wodnej w powietrzu w niskiej temperaturze powoduje ochładzanie organizmu zwierzęcego poniżej wartości krytycznej, a w temperaturze wyższej utrudnia fizjologiczne oddawanie ciepła przez parowanie. Duża wilgotność powietrza sprzyja rozwojowi drobnoustrojów w pomieszczeniach dla zwierząt. Wilgotność powietrza określa się za pomocą wskaźników meteorologicznych. Dla danej temperatury powietrza są nimi: wilgotność maksymalna, maksymalna prężność pary wodnej, aktualna prężność pary wodnej oraz wilgotność bezwzględna, czyli aktualna. Organizm zwierzęcy nieustannie wydziela wodę przez skórę i przez drogi oddechowe, w związku z czym traci stosunkowo dużo ciepła. Stopień intensywności parowania organizmu zwierzęcego w danym środowisku powietrznym nie jest jeszcze definitywnie ustalony. Powszechnie stosowane pojęcie wilgotności względnej nie jest w pełni słuszne. Z zoo- higienicznego punktu widzenia wilgotność względna, chociaż jest pośrednią formą określania niedosytu fizycznego wilgotności powietrza, zależy od jego temperatury. Rzeczywisty stopień jego zawilgocenia obrazuje wilgotność bezwzględną łub prężność pary wodnej. Próbowano poprawniej określić intensywność parowania organizmu zwierzęcego w danym środowisku powietrznym. Tak np. Dorno wprowadził pojęcie niedosytu fizjologicznego, a w tym samym czasie Szymkiewicz zaproponował ?wskaźnik parowania ciała”. Wskaźnik ten, występujący pod nazwą niedosytu fizjologicznego Szymkiewicza dla 3 9°, może być użyty w pracach zoohigienicznych.