Żaba trawna jest najpospolitszym polskim przedstawicielem żab brunatnych. Ogólnym wyglądem przypomina nieco żabę zieloną. Ciało ma wydłużone, krępe, pysk szeroki lecz wyraźnie ostrzej zakończony niż u żab zielonych np żaby śmieszki. Tylne nogi żaby trawnej są bardzo mocne i pozwalają jej na wykonywanie nawet ponad metrowych skoków. Błony pływne spinające palce tylnych nóg są słabo rozwinięte.
Żaba trawna ma ubarwienie bardzo zmienne, od słomkowo- żółtego przez różne odcienie szarości, brązu i beżu po prawie zupełnie czarne. Na grzbiecie rozsiane są zwykle dość liczne, mniejsze i większe, ciemne i jasne plamy, niekiedy tworzące marmurkowy wzór. Tylne nogi żaby trawnej pokrywają często ciemne pręgi. Za okiem występuje duża, ciemno- brązowa plama skroniowa, na której można dostrzec błonę bębenkową wielkością zbliżoną do oka. Brzuch jest jasny, często z ciemniejszymi plamami. Znane są również osobniki albinotyczne.
Żaba trawna jest gatunkiem lądowym, jest bardzo odporna na nie sprzyjające warunki atmosferyczne, życie aktywne rozpoczyna już w początkach marca- tuz po stopnieniu śniegów. Gody tego płaza mają charakter gromadny i trwają zaledwie kilka dni, odbywają się w wodzie, często jeszcze lekko zmrożonej, po godach żaby trawne natychmiast opuszczają zbiorniki wodne. Podczas okresu godowego samce stają się ciemniejsze a skóra ich podgardla przybiera barwę niebieskawą. Na palcach przednich kończyn pojawiają się czarne modzele godowe.
Samica składa skrzek w postaci dużych buł, bez starannego wyboru miejsca na złożenie. Skrzek żaby trawnej pływa zazwyczaj po powierzchni płytkiej wody. Przeobrażenie kijanek przebiega podobnie jak u innych żab a w górach obserwowano ich zimowanie.
Natychmiast po łączeniu się w pary i złożeniu skrzeku żaba trawna opuszcza wodę i aż do późnej jesieni żyje na lądzie. Przebywa ona w najrozmaitszych środowiskach wykazując wielkie zdolności przystosowawcze. Najczęściej spotkać ją można w lasach liściastych, parkach i zadrzewieniach o wilgotnym podłożu, w ogrodach i na wilgotnych, podmokłych łąkach.
Żaba ta jest mało wybredna w wyborze pokarmu i pożywia się wszelkimi owadami, pająkami i ślimakami, zdarza się, że stare i dorodne osobniki zjadają małych przedstawicieli swojego gatunku, poluje o zmroku bądź podczas deszczu.
Żaba trawna ma w przyrodzie stosunkowo wielu wrogów- są to zaskrońce, jeże, borsuki, żmije, sowy i inne ptaki drapieżne.
Gatunek ten rozprzestrzeniony jest na bardzo dużym obszarze- występuje w całej Europie oprócz półwyspów Bałkańskiego, Pirenejskiego i Apenińskiego, w Azji aż po wyspy Japońskie.
Długość ciała osobników żyjących w Polsce to maksymalnie 11 cm.
Źródła: „Atlas Płazy i Gady Polski” Marian Mlynarski: Warszawa 1987.
„Encyklopedia Przyrody: Gady i Płazy” Paweł Zalewski: Warszawa 2011.
