FORSYCJA to rodzaj krzewów należących do rodziny oliwkowatych. Rodzaj ten obejmuje 8 gatunków. Forsycje głównie pochodzą z Azji, jeden tylko gatunek pochodzi z Europy. Łacińska nazwa rodzajowa upamiętnia szkockiego botanika Williama Forsytha.
Kwiaty Forsycji są jasno lub ciemno- żółte, lejkowate, 4– płatkowe, o długości do 5 cm. Wyrastają bardzo gęsto na krótkich szypułkach na wieloletnich pędach. Roślina kwitnie wczesną wiosną (marzec–kwiecień), jeszcze przed rozwojem liści.
Liście forsycji są jajowato- podługowate, ciemno- zielone, przeważnie pojedyncze, czasami tylko 3–listkowe. Górna część liści jest piłkowana, dolna przeważnie całobrzega.
Owoc forsycji to torebka zawierająca kuliste, czarno- brązowe nasiona.
Forsycja jest powszechnie uprawiana w parkach i przydomowych ogrodach, zarówno pojedynczo, jak i w grupach. Jej walorami ozdobnymi jest bardzo obfite kwitnienie wczesnowiosenne; jest to jeden z najwcześniej zakwitających krzewów i kwitnie w okresie, gdy drzewa i krzewy nie posiadają jeszcze liści. Jaskrawo- żółto kwitnące forsycje są wówczas dostrzegalne z daleka. Nadaje się również na żywopłoty, dobrze znosi cięcie. Kwitnące gałązki wykorzystywane są na kwiat cięty; w wodzie dość długo zachowują żywotność.
Wymagania forsycji: Forsycja wymaga stanowisk słonecznych, choć daje sobie radę również w lekkim półcieniu. Gleba powinna być żyzna, zasobna w próchnicę i dostatecznie wilgotna. Nie lubi przesuszenia i wietrznych stanowisk na których może przemarzać.
Rozmnażanie forsycji jest bardzo proste. Można ją rozmnażać poprzez zcięcie gałązek o długości około 15 cm, które potem należy ukorzenić w doniczce obficie podlewając, bądź w naczyniu z wodą. po wyrośnięciu korzonków o długości ok. 5 cm można zasadzić forsycję w gruncie i obficie podlewać przez ok 2 tygodnie. Forsycję można również rozmnożyć je poprzez sadzonki zdrewniałe pobrane jesienią i przechowane do wiosny, kiedy to wysadzamy je do gruntu. Oczywiście forsycję można także zasiać, jednak tutaj czas do uzyskania pięknie kwitnącego wiosną krzewu jest dużo dłuższy.
Źródła: „Krzewy i drzewa ozdobne” Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska; Warszawa 1999