Jałowiec jest rośliną iglastą, należącą do rodziny cyprysowatych, w zależności od warunków glebowych i nasłonecznienia miejsca, w którym rośnie, jałowiec ma formę krzewu osiągającego do 5m. wysokości bądź też drzewa o wysokości nawet do 15m. Średnica jego pnia wynosi od 10 do 50 cm. Młode gałązki jałowca są trójkanciaste. Korona gęsta i wąska.
Kora jałowca jest szaro- brunatna, łuszcząca się cienkimi płatkami, szpilki stoją po trzy w okółkach naprzemianległych. Igły jałowca są dosyć szerokie- do 3mm. i krótkie – 10-20mm., są one proste, ostro zakończone i bardzo kłujące, ciemno-zielone z jasnym woskowym nalotem.
Kwiaty męskie jałowca, barwy żółtej, składają się z łuseczkowatych, trójkątnych pręcików, ułożonych po trzy w kilku okółkach i zaopatrzonych u spodu w 3-7 woreczków pyłkowych.
Kwiaty żeńskie jałowca występują na krótkopędach. U jałowca pospolitego krótkopęd okryty jest łuskami stojącymi po 3 w okółkach, na jego szczycie stoją 3 zalążki, na przemian z trzema łuskami najwyższego okółka.
Po zapyleniu i zapłodnieniu, łuseczkowate liście grubieją, mięśnieją, zrastają się i zamykają od góry zalążki.
Tworzy się nibyjagoda; tzw szyszkojagoda.
Owoce jałowca- szyszkojagody początkowo są w postaci małej, twardej, bladozielonej kulki, która dojrzewa dopiero w następnym roku- staje się wtedy granatowo- czarna, pokryta jest sinym, woskowym nalotem.
Dojrzałe owoce jałowca mają szerokie właściwości lecznicze i stosowane były już w starożytności jako wino o moczopędnym, napotnym i czyszczącym krew działaniu.
Szyszkojagody zawierają olejki lotne (pinen, sabinem, terpineol), cukry (glukozę i fruktozę), garbniki, flawonoidy, związki żywicowe, kwasy organiczne, działają moczopędnie, żółciopędnie, oraz w zaburzeniach trawienia. Olejek jałowcowy stosowany zewnętrznie działa drażniąco oraz odkażająco.
Jałowiec jest rośliną światłolubną i bardzo mało wymagającą. Rośnie na glebach jałowych- stąd nazwa „Jałowiec”, zarówno na glebach piaszczystych jak i gliniastych a nawet na skałach z choćby odrobiną podłoża organicznego i wilgoci. Jałowce spotkać można w suchych borach sosnowych, na wrzosowiskach, na pastwiskach gdzie las został zniszczony, w górach wśród skał i na nieużytkach.
Jałowiec jest pospolitą rośliną na całym niżu oraz w łuku Karpat, gdzie pojedyncze egzemplarze sięgają po regiel górny. Występuje w całej Europie, w Azji Północnej, Ameryce Północnej i Afryce Północnej.
Źródła: „Rośliny Borów” Wanda Laskowska: Warszawa 1983.
„Dziko rosnące rośliny użytkowe” Jakub Mowszowicz: Warszawa 1975.
” Zioła i ich stosowanie” Maria Dziak, Barbara Kuźnicka: Warszawa 1987.
