Kapturka, dawniej opisywana jako pokrzewka czarnołbista nazywana też „pokrzewka czarnogłowa” jest małym wędrownym ptakiem z rodziny pokrzewkowatych. Kapturka rozmiarami dorównuje wróblowi, jest jednak znacznie bardziej wysmukła, wierzch ciała jest popielato- brązowy, spód oraz policzki wyraźnie jaśniejsze- szare, popielate. Samca i samiczkę jest bardzo łatwo odróżnić- samiec ma na głowie czarną czapeczkę, która u samiczki przyjmuje barwę rdzawo- brązową.
Kapturka występuje we wszelkiego rodzaju starszych drzewostanach liściastych i mieszanych, najczęściej na ich skraju, w pobliżu polan i zrębów, obecna jest w przydomowych ogrodach i parkach miejskich, nie omija również większych zadrzewień śródpolnych. W górach zamieszkuje także piętro kosodrzewiny.
Ukrywa się przeważnie w gąszczu roślinności ale wyrazisty i głośny śpiew zdradza jej położenie. Głosy wabiące mają brzmienie: tak tek rre, śpiew to w pierwszej części cichy szczebiot, w drugiej głośne flety rytmem przypominające oberka.
Kapturka gniazdo swoje lokuje dość nisko, na krzewach jest ono zbudowane z drobnego chrustu i suchych źdźbeł, wysłane miękkimi elementami.
Od maja do lipca pokrzewka czarnogłowa składa 5 jaj; na jasno- zielonym bądź żółtawym tle szaro bądź rdzawo nakrapianych. Wysiadywanie trwa dwa tygodnie, po kolejnych dwóch tygodniach młode opuszczają gniazdo.
W Europie Kapturka to najpospolitsza pokrzewka. Zamieszkuje niemal cały kontynent (bez północnych części Półwyspu Skandynawskiego), zachodnią Syberię oraz północną Afrykę. Ptaki z południa osiadłe (zamieszkujące Afrykę i Azję Mniejszą), z północy – wędrowne (przeloty od kwietnia do maja i od sierpnia i października). Zimują w południowej Europie, przeważnie na Półwyspie Pirenejskim i w północnej Afryce.
W Polsce to średnio liczny ptak lęgowy na całym obszarze kraju. W zdecydowanej większości odlatuje na zimę na południe, jednak coraz częstsze są przypadki zimowania w kraju. Kapturka to jedyny gatunek pokrzewek, który zimuje w środkowej i zachodniej Europie. W warunkach panującej tu dość chłodnej zimy żywi się bowiem częściej pokarmem roślinnym niż inne pokrzywki, np. owocami bzu czarnego, jarzębiny i kaliny, od wiosny do jesieni żywi się głównie owadami latającymi.
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.
