Konwalia majowa znana jest z pięknych, białych kwiatów, które mają bardzo charakterystyczny i lubiany zapach. Jest to bylina trwała z rodziny szparagowatych.
Kwiaty konwalii
Konwalia kwitnie w maju i czerwcu. Kwiaty znajdują się na pionowej, cienkiej łodydze (głąbiku), zebrane są w jednostronne grono składające się z 5- 10 kwiatów osadzonych w katach małych, lancetowatych przysadek.
Pojedyncze kwiaty zwisają na krótkich szypułkach, mają kształt dzwonków i śnieżnobiały kolor. Pachną intensywnie, słodko i przyjemnie.
Konwalia- pokrój
Bylina ta ma cienkie, czołgające się, silnie rozgałęzione kłącze. Z kłącza wyrastają dwa liście na długich ogonkach, całych otulonych błoniastymi, przezroczystymi pochwami.
Liście konwalii majowej są duże, szeroko lancetowate, zakończone szpiczaście. Kolor liści jest bardzo żywy, czasami pokryte są białawym osadem, od spodu wyraźnie unerwione. Osiągają do 25 cm długości i 8 cm szerokości.
Owoc konwalii majowej
Owoc konwalii stanowi czerwona, kulista jagoda zawierająca niebieskie nasiona.
Występowanie konwalii
Konwalia majowa jest gatunkiem rodzimym, Europejskim, o zasięgu okołobiegunowym. Rośnie na terenach o klimacie oceanicznym oraz umiarkowanie kontynentalnym.
Konwalie najczęściej spotkać można w lasach liściastych: od łęgowych przez dębowo- grabowe do bukowych a nawet w borach mieszanych i w lasach świerkowych na podłożu wapiennym. W Europie środkowej konwalia majowa jest pospolita na niżu, w górach rzadka- występuje do górnej granicy lasów.
Konwalia to roślina trująca posiadająca właściwości lecznicze
Trująca jest cała roślina a także woda z wazonu, w którym był bukiecik z konwalii- znajdująca się w konwalii konwalatoksyna posiada silne działanie na mięsień sercowy, konwalamaryna powoduje rozstrój układu pokarmowego.
Stosowanie lecznicze konwalii musi być konsultowane z lekarzem!
W medycynie ludowej konwalia stosowana była jako środek nasercowy- pobudzający jego pracę, na niewydolność serca. Stosowano do leczenia epilepsji, puchliny wodnej, jako środek przeczyszczający.
Źródła: ” Rośliny trujące” Jakub Mowszowicz; Warszawa 1976.
” Pospolite rośliny środkowej Europy” Praca zbiorowa; Warszawa 1990.
” Zioła i ich stosowanie” Maria Dziak, Barbara Kuźnicka: Warszawa 1987.
