Lepiężnik biały jest dużą rośliną wieloletnią z rodziny astrowatych. W górach występuje pospolicie w przeciwieństwie do terenów niżowych gdzie nie spotkamy go w ogóle.
Jest to jeden z najwcześniej kwitnących wiosną kwiatów. Już w marcu wychodzą z gleby grube, zbite pąki kwiatowe, które przypominają małe kalafiory. Pąki te szybko rosną pojone wiosennymi opadami i rozwijają się w kwiatostany.
- Występowanie Lepiężnika białego: Będąc w marcu lub kwietniu w górach Lepiężniki spotkamy najprowdopodobniej w miejscach wilgotnych- w rowach, nad brzegami strumieni, wilgotnych ale niezbyt gęstych lasach, wąwozach oraz na północnych stokach gór. Lepiężnik występuje i na wapieniu i na granicie. W niektórych miejscach tworzy duże, jednogatunkowe skupiska. Spotykany jest do wysokości 1700 m n.p.m.
- Kwiaty lepiężnika zebrane są w koszyczki, a te w grona na szczycie łodygi. Lepiężnik biały jest rośliną rozdzielnopłciową i dwupienną: na jednych roślinach kwiatostany składają się z koszyczków prawie wyłącznie męskich, na drugich koszyczki są prawie wyłącznie żeńskie. Różnią się one wyglądem: żeńskie są szczuplejsze, bardziej zwarte i mniejsze, męskie nastroszone, grubsze i większe (na pierwszym zdjęciu kwiat z koszyczkami żeńskimi a powyżej z męskimi). W koszyczku żeńskim poszczególny kwiat składa się z okółka białego puchu zamiast kielicha i z korony w kształcie wąziutkiej, skośnie uciętej rureczki, z której wychyla się wąziutka szyjka słupka zakończona dwudzielnym znamieniem. W koszyczku męskim korony są dobrze rozwinięte; posiadają pięć płatków, normalne pręciki i niepłonny słupek.
- Liście lepiężnika można podzielić na dwa typy: niewielkie liście łodygowe, oraz liście odziomkowe wyrastające bezpośrednio z kłącza. Olbrzymie te liście lepiężnika rozwijają się dopiero po przekwitnięciu kwiatów. Osiągają średnicę kilkudziesięciu centymetrów. Liście te, podobnie jak liście lepiężnika różowego, są największymi liśćmi wśród roślin dziko rosnących w Polsce. Mają długie ogonki, wyrastające z kłącza pionowo lub ukośnie do góry. Ich blaszka liściowa o sercowato-nerkowatym kształcie jest nierówno ząbkowana i na dolnej powierzchni pokryta gęstym, krótkim kutnerem.
- Łodyga jest gruba, jasnozielona, mięsista, pokryta ułożonymi skrętolegle, kremowo- zielonymi łuskami, u okazów męskich łodyga osiąga 30- 40 cm wysokości a u żeńskich- owocujących- do 80 cm.
- Owoc lepiężnika białego stanowi jednonasienna niełupka wyposażona w puchowaty spadochron umożliwiający przemieszczanie się nasion z wiatrem.
Źródła: ” Rośliny tatrzańskie” Zofia Radwańska- Paryska; Warszawa 1988.
” Pospolite rośliny środkowej Europy” Praca zbiorowa; Warszawa 1990.
„Rośliny gór i pogórzy” Teofil Gołębiowski
