Podgrzybek brunatny jest chętnie zbieranym grzybem z rodziny borowikowatych. Występuje on od czerwca do końca listopada w lasach liściastych i iglastych, najczęściej w podgórskich drzewostanach świerkowych.
Kapelusz podgrzybka brunatnego ma średnicę od 40 do 150 mm, na początku jest on półkolisty, później wypukły, dojrzałe egzemplarze mają kapelusz poduszkowaty. Kapelusz młodych podgrzybków jest aksamitny, potem gładki, przy wilgotnej pogodzie śluzowaty a przy dłuższy okresie suchym bywa popękany. Jego kolor to kasztanowo- bązowy, ciemno- brązowy rzadko także czerwono- bązowy.
Znajdująca się u spodu kapelusza siateczka u młodszych osobników ma kolor białawy, u starszych blado- żółty, u okazów starych ma kolor zielono- żółty lub oliwkowo- zielony, siateczka po dotknięciu nabiera koloru zielonego, lekko fioletowego bądź niebieskawego, nazywane jest to sinieniem.
Rurki tworzące siateczkę mają długość do 20 mm, na początku maja kolor blado- kremowy potem blado- żółty i oliwkowy, na przekroju są siniejące.
Podgrzybek brunatny ma miąższ o kolorze kremowym do blado- żółtawego, po przełamaniu miąższ lekko błękitnieje, z tego powodu grzyb ten jak inne nabierające po przełamaniu kapelusza błękitnej barwy nazywany jest potocznie siniakiem. Miąższ ma łagodny grzybowy smak i zapach.
Trzon podgrzybka ma długość 4- 12 cm i średnicę do 1,5 cm, młody jest w kształcie pękaty, później cylindryczny, na kremowo- żółtym tle widoczne są pionowe brązowe włókna.
Źródła: „Grzyby znane i mniej znane” Aurel Dermek; Warszawa 1988.
