Nie miały one styczności z żadną z religii świat., znanych już w stolicach tureckich imperiów; byli poganami, czcili własne bóstwa i przodków, którym wznosili posągi (tzw. kamienne baby). Wcześniej, w II?III w., dotarło do K. chrześcijaństwo, rozwijając się, mimo trudności polit., w IV?VII w. Od VIII w. działalność misyjną w K. prowadzili nestorianie (nestorianizm). W XIII?XIV w. teren K. został zajęty przez Mongołów i należał do tzw. Złotej Ordy. Na pocz. XIV w. chan Złotej Ordy uczynił islam religią panującą, jednak ludność zamieszkująca teren K. przyjęła go powierzchownie, tworząc synkretyczną mieszankę niezgodną z zasadami islamu. W tym czasie chrześcijaństwo w K. zaczęło zanikać. Po śmierci chana Timura (1405) na ziemiach Złotej Ordy powstały 2 organizmy państw.: Orda Nogajska (na zachodzie) i chanat Uzbeków (na wschodzie). W XV w. w chanacie uzbeckim wyodrębniła się grupa, którą określano mianem kazak [?zbieg?, ?banita?] (pol. Kazach). Plemiona Kazachów utworzyły samodzielne chanaty, umocnione za panowania kazaskiego chana Kasyma (1510?18). Do XIX w. podstawową jednostką organizacji Kazachów był ród, a nadrzędną żuz [?część?].
