Skalnica Gronkowa jest rośliną górską należącą do rodziny skalnicowatych, często mylona jest jednak z rojnikiem górskim bądź rojnikiem pospolitym, które wyglądają podobnie i występują w podobnych warunkach.
Skalnicę gronkową najczęściej spotkać można w górach, gdzie wyrasta ze szczelin skalnych bądź rośnie na rumowiskach czy żwirze, na niżu spotyka się ją tylko w paśmie Wieluńsko- Krakowskim gdzie jest reliktem lodowcowym, jej właściwa kraina to Karpaty z Tatrami i Pieninami oraz wschodnia część Sudetów. Skalnica gronkowa wybiera głównie podłoże wapienne ale dość często można ją zobaczyć rosnącą na granicie. Rośnie na stokach silnie nasłonecznionych, suchych.
Roślina ta tworzy gęste darnie złożone z różyczek liściowych i krótkich płonnych, ulistnionych łodyżek z pomiędzy, których pod koniec czerwca pionowo wyrasta łodyga kwiatostanowa.
Liście skalnicy gronkowej są grube, sinawo- zielonej barwy, długości 1-5 cm, owalne i wydłużone, o drobno piłkowanych brzegach i orzęsionej nasadzie. Szczyt liści tępy, lub zaostrzony.
Na górnej stronie liści występują charakterystyczne, małe dołeczki, tzw. wypotniki, przez które roślina wydala nadmiar przyswojonego z podłoża węglanu wapnia. Wytrącający się z wody węglan wapnia osadza się w postaci drobnych płytek. Największe skupienie tych płytek znajduje się wokół brzegów liści, nadając im białą barwę (ostatnie zdjęcie). Liście na łodydze kwiatostanowej są mniejsze od liści przyziemnej różyczki i bardziej wydłużone. Ustawione są naprzemianlegle, rzadko.
Kwiaty zebrane w wiechę lub podbaldach na szczycie łodyżki kwiatostanowej. Wyrastają na długich szypułkach. Ich nagi kielich składa się z 5 jajowatych działek zielonej barwy, korona z 5 białych płatków 2-3 krotnie większych od działek kielicha, nakrapianych drobniutko czerwonymi plamkami. Wewnątrz okwiatu 10 pręcików i jeden słupek z dwoma szyjkami. Średnica korony wynosi ok. 1 cm. Zapylenia kwiatów dokonują muchy.
Owoce Skalnicy gronkowej stanowią mieszki zawierające bardzo lekkie nasiona, które wysypują się przy drobnych nawet drganiach lub podczas wiatru. Nasiona dojrzewają we wrześniu.
Skalnica rozmnaża się też wegetatywnie przez różyczki liściowe na krótszych i dłuższych rozłogach, które odrywają się i przenoszone są przez wiatr, wodę i zwierzęta.
Podobnie jak rojniki Skalnica gronkowa jest wytrzymała na długie okresy suszy, magazynuje bowiem zapasy wody w swych liściach.
Źródła: ” Rośliny tatrzańskie” Zofia Radwańska- Paryska Warszawa 1988.
