Winniczek jest największym oskorupionym ślimakiem lądowym Europy, średnica muszli dorosłych osobników to 40 – 55 mm.
Występuje w południowo-wschodniej i centralnej Europie. W Polsce pospolity niemal na całym niżu oraz pogórzu, w górach rzadszy, dochodzi tylko do regla dolnego. Dawniej występował jedynie na południu Polski, później został jednak rozprzestrzeniony w innych częściach kraju przez zakonników, którzy hodowali go w przyklasztornych ogrodach. Hodowla wymagała dużej cierpliwości gdyż dopiero w 3 -cim roku życia ślimaki te dojrzewają płciowo i osiągają największe rozmiary.
Winniczek występuje pospolicie w lasach, zaroślach, parkach i ogrodach obszarów nizinnych i pogórza Polski, niektórych rejonach, z powodu nadmiernego eksportu, stał się gatunkiem rzadkim. Na terenie Polski jest objęty ochroną częściową.
Muszla winniczka ma kształt kulisto- stożkowaty, jej barwa jest jasno- brązowa, bezowa lub prawie biała, z niewyraźnymi ciemniejszymi paskami. Skrętka jest niska, obszerny otwór otoczony jest żółtawo- białą wargą.
Winniczek żywi się świeżymi liśćmi, stąd często uważany za szkodnika ogrodów. Zimuje w ściółce, ukryty pod roślinnością.
W okresie rozrodu składa w ziemi kilkadziesiąt stosunkowo dużych jaj – średnicy ok 6 mm. Jaja zamknięte sa w wapiennych osłonkach podobnie jak u ptaków.
Obecnie winniczki hodowane są w specjalistycznych fermach.
Źródła: ” Ślimaki i Małże Polski” Rafał Wasowski, Aleksander Penkowski, Warszawa 2003.
