STOKROTKA POSPOLITA (Bellis perennis)

Inne nazwy: STOKROTKA POLNA, STOKROTKA TRWAŁA

 Stokrotka pospolita najczęściej nazywana jest stokrotką polną, jest rośliną z rodziny astrowatych, którą najczęściej spotkać możemy na trawnikach czy łąkach.

Bardzo lubię bawić się w dochodzenia etymologii nazw roślin czy zwierząt, przy stokrotce mam dwie opcje, nie wiem która z nich jest prawdziwą (może ktoś mnie będzie umiał wyprowadzić z błędu?)… 1. Stokrotka- bo można po stokroć skosić trawnik przed domem a stokrotki, które tam wyrosły i tak będą kwitnąć, nawet gdy kosimy najniżej. 2. Bo stokrotka ma płatki, które możemy liczyć po sto- kroć a i tak nie uda nam się doliczyć ile ich naprawdę jest.

• Kwiaty stokrotki (to na nie zwracamy zawsze uwagę) zebrane są w pojedynczy koszyczek na szczycie głąbika. Okrywa koszyczka składa się z tępo zakończonych listków ułożonych w dwu szeregach, krótko owłosionych. Dno koszyczka jest wypukłe, puste i ma powierzchnię pokrytą brodawkami. Na zewnątrz koszyczka jeden szereg białych lub różowych kwiatów języczkowych żeńskich. Wewnątrz koszyczka żółte, rurkowe kwiaty obupłciowe, długości ok. 2 mm. Korona kwiatów rurkowych dzwonkowata, 4–5 ząbkowa. Pylniki całkowicie zrośnięte w rurkę wokół słupka, nitki pręcików wolne. Kwiaty przedprątne, zapylane przez motyle, błonkówki lub muchówki. Kwitnie przeważnie od marca do listopada, czasem również w zimie, jeśli jest bezśnieżna i nie ma mrozów.

• Liście stokrotki zebrane są w różyczkę, w kształcie są łopatkowe lub odwrotnie jajowate, jedno- nerwowe, nieco karbowane lub ząbkowane. Zwężają się w ogonek liściowy.
• Stokrotka polna ma łodygę wysokości 4-20 cm, prosto wzniesioną, delikatnie owłosioną. Roślina wytwarza podziemne rozłogi. Kłącze walcowate i rozgałęzione.
• Owoc stokrotki stanowi odwrotnie jajowata, gładka i żółtobrunatna niełupka (suchy, niepękający, jednonasienny owoc, posiadający skórzastą lub zdrewniałą owocnię otaczającą luźno nasienie długości ok. 1 mm).

Gdzie występuje Stokrotka Polna? Hmm… na polach!, łąkach, przydomowych trawnikach, pastwiskach, przydrożach. Preferuje gleby zasobne w składniki mineralne i średnio próchniczne.

UPRAWA STOKROTKI

Stokrotka pospolita często gości jako ozdoba trawników, jest łatwa w uprawie. Po zasadzeniu kłącz bądź rozciętych całych kępach czy też wysianiu wymaga jedynie podlewania w okresie suchym. Odmiany uprawne mają barwę białą lub całą gamę odcieni czerwonego koloru, często też mają większe kwiatostany z liczniejszymi kwiatami języczkowatymi od dziko rosnącej formy typowej. Stokrotka rośnie dobrze zarówno na stanowiskach słonecznych, jak i półcienistych.

STOKROTKA A LECZENIE

W medycynie ludowej kwiat stokrotki stosuje się przy krwawieniach z płuc i pęcherza moczowego, także jako środek przeciwgorączkowy i ogólnie wzmacniający. Napar poleca się przy złej przemianie materii i nieregularności menstruacji oraz jako środek moczopędny (przy kamicy nerkowej i pęcherzowej) i przeczyszczający. Napar ziela stokrotki obniża ciśnienie krwi oraz przeciwdziała miażdżycy, toteż polecany jest dla osób starszych. Obecnie w lecznictwie rzadko jest stosowany wewnętrznie jako środek wykrztuśny w chorobach dróg oddechowych i łagodny środek ściągający w nieżytach przewodu pokarmowego. Zewnętrznie stosowany jest w postaci kąpieli i okładów jako środek przeciwzapalny, przy źle gojących się ranach, krwawych wybroczynach, owrzodzeniu i wykwitach skórnych.

Surowcem zielarskim jest kwiat – Flos Bellidis. Kwiat zawiera substancje gorzkie, garbniki, kwasy organiczne, śluz, saponiny, olejki eteryczne oraz znaczne ilości soli mineralnych.

I na koniec:

TEKST PIOSENKI O STOKROTCE:

Źródła: „Dziko rosnące rośliny użytkowe” Jakub Mowszowicz: Warszawa 1975.
” Zioła i ich stosowanie” Maria Dziak, Barbara Kuźnicka: Warszawa 1987
             „Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej” Lucjan Rutkowski: Wyd. Naukowe PWN, 2006
              Tekst piosenki o stokrotce: www.tekstowo.pl