Nie jest to nasze rodzime drzewo, występuje jednak pospolicie jako drzewo ozdobne w ogrodach i
parkach. Pochodzi ono z Gór Skalistych, z zachodniej części Ameryki Północnej. Drzewo w zależności od odmiany może osiągać do 30 m wysokości lub być miniaturka o wys. do kilkudziesięciu cm.
Jest to wiecznie zielone drzewo z rodziny sosnowatych, jego korona jest stożkowata i wysmukła, igły długości 1,5- 3 cm. Jest to gatunek jednopienny – na jednym osobniku występują zarodniki zarówno męskie jak i żeńskie. Kwiaty żeńskie szyszeczkowate i zielonkawe, osadzone pionowo na końcach pędów. Kwiaty męskie długości do 3 cm, podłużne, o żółtawym zabarwieniu.
Szyszki zwisające, jasnobrązowe, długości 4-7 cm. Łuski szerokie u podstawy, zwężają się ku końcowi.
Kora cienka i popękana, szarobrązowa, u starszych drzew brunatnoszara.
Świerk kłujący mylony jest czasem ze świerkiem sitkajskim (Picea sitchensis) lub świerkiem Engelmanna (Picea engelmannii). Pierwszy pochodzi z tego samego areału, odróżnia się szczególnie cienkimi i twardymi igłami. Świerk Engelmanna również pochodzi z Gór Skalistych, ale ma bardziej miękkie igły i wężej zakończone łuski szyszek.
W ogrodach wymaga stanowisk słonecznych, nie toleruje zacienienia. Praktycznie wolny od szkodników i chorób. Zabiegi pielęgnacyjne ograniczają się jedynie do podlewania roślin w pierwszym roku po posadzeniu. Później drzewa właściwie nie wymagają żadnej ogrodniczej ingerencji.