Świtezianka błyszcząca jest to gatunek ważki równoskrzydłej z rodziny świteziankowatych. W Polsce występują dwa gatunki świtezianek- świtezianka błyszcząca i nieco mniejsza świtezianka dziewica.
Świtezianka błyszcząca- wygląd:
Ważka ta charakteryzuje się zaciemnieniem połowy skrzydeł u samca, u samicy skrzydła są przezroczyste z lekkim zielonkawym połyskiem.
Ubarwienie samców jest metaliczno-niebieskie, niekiedy o zielonkawym odcieniu.
Samice są metaliczno-zielone. Rozpiętość skrzydeł wynosi około 70 mm, a długość ciała około 50 mm. Larwy występują pospolicie najczęściej w płynących wodach dużych nizinnych rzek.
Samica składa jaja na roślinach wodnych pod powierzchnią wody zanurzając odwłok, a czasami całe ciało. Pod wodą może przebywać do 28 minut. Larwy zimują w wodzie, postaci dorosłe pojawiają się od połowy maja do połowy sierpnia.
Świtezianka zazwyczaj przysiada na kamieniach bądź gałęziach czy liściach roślin wznoszących się około 1 metr nad powierzchnią wody i strzeże swego terytorium osobniczego.
Lot świtezianki- ważki równoskrzydłej nie jest tak szybki i sprawny jak lot ważek różnoskrzydłych- jest trzepotliwy i nierówny podobnie jak lot motyli dziennych.
Występowanie świtezianki błyszczącej:
Gatunek ten preferuje dość duże, wolno płynące, dobrze nasłonecznione strumienie i rzeki o brzegach porośniętych trzciną i turzycami.
Występuje niemal w całej Europie, Azji Mniejszej, na Bliskim Wschodzie i w północnej Afryce, w górach spotkać ją można do wysokości 1200 m.n.p.m.
Świtezianka ta jest jedną z najpospolitszych środkowoeuropejskich ważek, ostatnio jej liczebność w skutek zanieczyszczeń i regulacji rzek zmniejsza się.
Pokarm świtezianki błyszczącej to głównie drobne bezkręgowce, zwłaszcza owady.
Źródła: „Owady” Helgard Reichholf-Riehm; Warszawa 1997.
