Często widywana w ogrodach i na rabatkach roślina kwitnąca w bardzo charakterystyczny sposób – drobne kuliste kwiatki zebrane w grono na pionowo rosnącej łodydze kwiatowej.
Szafirek Groniasty jest to gatunek niewielkiej, rośliny cebulowej z rodziny szparagowatych. Naturalnie występuje na obszarze śródziemnomorskim, w Azji Mniejszej i Azji zachodniej sięgając po Pakistan i Turkmenistan. W Polsce gatunek uprawiany, obecnie w wielu miejscach rosnący dziko.
Szafirki nie są bardzo wymagające i radzą sobie prawie na każdym stanowisku. Najczęstsze występowanie to żyzna, próchnicza, piaszczysto-gliniasta gleba, niezbyt wilgotna. Stanowisko słoneczne do półcienistego.
Liście szafirka są bardzo podobne do liści Złoci Żółtej, wyrastają jednak bezpośrednio z cebuli i może być ich nawet kilkanaście.
Z każdej cebuli wyrasta 1 – 8 łodyg kwiatowych, na których znajduje się od 20 – 100 drobnych, kulistych kwiatów, niebieskich, podobnych do kwiatów konwalii jednak o barwie szafirowej z białą obwódką na końcach płatków.
Roślina tworzy dużo cebulek przybyszowych, dzięki którym można łatwo rozmnożyć ten gatunek. Wysadzamy je do gruntu w VIII. Ponadto można rozmnażać roślinę z nasion wysiewanych jesienią.
