Wodę gruntową uzyskuje się zwykle za pomocą ujęć pionowych ? studzien. Sposób ich wykonania zależy od warunków hydrologicznych 1 od zapotrzebowania na wodę. Stosowane dawniej studnie kopane straciły na znaczeniu i mają dziś rację bytu tylko w niewielkich gospodarstwach i przy. niezbyt głębokich ujęciach. Bardziej doskonałym sposobem jest ujęcie wód gruntowych za pomocą studzien wierconych, zwanych również rurowymi. Umożliwiają one wydobywanie wody ze znacznie większych głębokości, dochodzących do 100, a nawet 300 m. W zależności od rodzaju gruntu stosuje się różne sposoby drążenia otworu aż do warstwy wodonośnej. Drążąc zakłada się rury obsadowe, przy czym co 20?30 m głębokości otworu wiertniczego zmniejsza się średnicę rur, aby można było łatwiej je wyciągnąć. Po stwierdzeniu, że osiągnięta przy wierceniu warstwa wodonośna ma dostateczną wydajność, wsuwa się do rur obsadowych filtr w postaci dziurkowanej rury stalowej lub kamionkowej owiniętej siatką filtracyjną. Obecnie stosuje się coraz powszechniej filtry żwirowe. Studnie wiercone mogą być zaopatrzone w zwykłą pompę wirową bądź też ? przy większych głębokościach ? w pompę głębinową. Przed dobraniem odpowiedniej pompy należy dokładnie zbadać wydajność studni przez próbę pompowania. Jeżeli zamierza się jako ujęcie wody wykorzystać źródło, czyli miejsce, w którym wody gruntowe wypływają na powierzchnię ziemi, należy liczyć się ze znacznymi wahaniami w jego wydajności.