Zawilec żółty to kuzyn bardziej znanego i rozpoznawalnego Zawilca gajowego, występuje on też rzadziej od niego.
Zawilec żółty tak samo jak biały – gajowy występuje głównie w lasach liściastych, na łęgach, w wilgotnych zaroślach oraz w lasach mieszanych.
Jest to roślina wieloletnia wysokości 10-20 cm z pojedynczą, nierozgałęzioną łodygą, liście odziomkowe – takie, które wyrastają z modyfikacji łodygi – kłącza, nie pojawiają się do okresu kwitnienia, niekiedy brak ich zupełnie. Liście łodygowe trzy, ustawione okółkowo, trójdzielne aż do nasady z odcinkami 3-wrębnymi i grubo ząbkowanymi. Kwiaty są żółte, z licznymi pręcikami i słupkami, z 5-6 płatkami w koronie kwiatowej.
Zawilec żółty kwitnie od marca do maja. Kwiaty podczas dnia obracają się za słońcem, zamykają w nocy i przy złej pogodzie.
Roślina wytwarza, działający drażniąco na skórę i błony śluzowe, glikozyd: ranunkulinę, o piekącym smaku, powodujący mdłości, biegunki i krwawienia. W stanie świeżym trujący również dla zwierząt, ale po wysuszeniu traci te właściwości i może być składnikiem pasz (na przykład siana).
Źródła: ” Wielki atlas roślin” F.A. Novak, Warszawa 1975.
” Przewodnik do oznaczania roślin” Olga Seidl, Józef Rostafiński, Warszawa 1973.
