Za sarnami uganiam się od paru miesięcy i z uwagi na to, że zwierzęta te są bardzo czujne jeszcze nigdy nie udało mi się podejść ich na odległość dobrą do zrobienia sensownego zdjęcia, zawsze albo nie było za czym się chować albo śnieg był bardzo głośny pod stopami albo wiatr wiał od mojej strony.
Tym razem warunki były idealne!
Często jeżdżę w okolicach terenów rolniczych i leśnych (zawsze mam przy sobie aparat), tym razem po drodze ze Skierniewic do Lipiec Reymontowskich na jednym z pól, pod lasem stało stadko – rudel składający się z 5 -ciu sarenek.
Szczęśliwie złożyło się, że pole sąsiadowało z zagonami krzewów porzeczek, za którymi mogłem pochylony przemieszczać się nie zauważony.
Do przejścia miałem około 90 m, pod stopami częściowo roztopiony śnieg na dość wysokiej przygniecionej trawie – starałem się stąpać delikatnie po miejscach bez śniegu.
Sarny mnie nie słyszały i nie widziały, wiatr wiał mniej więcej od nich.
Po przejściu 50 m musiałem stąpnąć na śnieg…. momentalnie wszystkie głowy poszły w górę, uszy niczym radary zaczęły wyłapywać dźwięki, na szczęście pozostałem niewidoczny, zwierzęta po dwóch minutach mojego stania w bezruchu i prawie bezdechu powróciły do skubania zieleniny.
Gdy zbliżyłem się na ok. 20 m sarny znowu stały się niespokojne, trzeba było podnieść się i spróbować zrobić zdjęcia, niestety nie udało mi się dojść do wyrwy w rzędach krzewów dlatego tez musiałem robić zdjęcia z za nich.
Po zrobieniu kilku zdjęć sarny zaczęły odchodzić, najpierw powoli, gdy zrobiłem krok zerwały się w galop i uciekły w las.
Rudel składał się z 2 -ch rogatych koziołków i 3 kóz.
Sarna jest to najmniejszy polski przedstawiciel Jeleniowatych, który występuje licznie w różnego rodzaju lasach w całym kraju, ma drobna, proporcjonalną sylwetkę, z zadem nieco wyższym niż kłąb, smukłą stosunkowo długą szyję.
Kolor futra latem jest rudy, spodem jaśniejszy niż na grzbiecie. Włos zimowy jest bardziej szary i ciemniejszy. Na zadzie sarny występuje okrągława biała plama zwana lustrem, ma ona średnicę 15- 30 cm. i wyraźniej zaznaczone jest zimą. Koniec pyska na dużej przestrzeni jest nieowłosiony, koloru czarnego. Na tylnych nogach, poniżej pięty, od strony zewnętrznej znajdują się szczoteczkowate pęczki dłuższych włosów, otaczające gruczoły metatarsalne – zapachowe.
Opuszki palców pod kopytami nie są zrogowaciałe. Przy stąpaniu na ziemi czy śniegu pozostawia odcisk racic tylko dwu środkowych palców, mające u osobników wyrośniętych 40 – 46 mm długości i 30 – 36 mm szerokości. Odstępy śladów tej samej kończyny w chodzie spokojnym to 45 cm, w biegu 1,5 do 2 m.
Samce co roku budują nowe poroże (parostki), które ma po trzy odnogi w wierzchołkowej części każdej tyki, parostki mogą mierzyć 20 – 25 cm wysokości. U saren często zdarzają się deformacje poroży spowodowane chorobami i niedostatkiem pokarmu. Budowa nowego poroża zaczyna się zazwyczaj w styczniu, a więc w trudnym zimowym okresie.
Sarny żyją w niewielkich stadach – Rudlach, latem złożonych z 1 – 2 matek z młodymi czasem z potomstwem z poprzedniego roku. Jesienią i zimą gromadzą się w większych rudlach.
Rudel może liczyć do kilkunastu osobników.
Sarny prowadzą osiadły tryb życia i trzymają się raczej swoich ostoi, letnie miesiące spędzają ukryte w wysokich trawach i zbożach.
Pożywienie sarny w lecie to trawy, młode pędy drzew i krzewów oraz zioła, jesienią, po żniwach zerują głównie na skraju lasu żywiąc się żołędziami, szyszkami bukowymi, kasztanami, krzewinkami.
Sarna w zimie żywi się wygrzebanymi spod śniegu owocami drzew, krzewami, gałązkami i kora młodych drzew iglastych, wrzosem. Sarny chętnie wychodzą na pola uprawne żywiąc się oziminami.
Ruja występuje od polowy lipca do polowy sierpnia. Ciąża trwa 276 – 295 dni, w drugiej połowie maja i na początku czerwca koza rodzi 1 – 2 młode ważące przy urodzeniu 1,2 – 1,5 kg. Młode w wieku pół roku osiąga wagę ok 10 kg i na zimę jego wzrost przyhamowuje się. Młode sarny pozostają z matką około roku, ssą mleko przez 3 miesiące.
Naturalnymi wrogami Sarny są wilki, lisy, rysie, niedźwiedzie a także zdziczałe psy.
Sarna jest jednym z najważniejszych zwierząt łownych z okresem ochronnym, który dla kozłów trwa od początku października do 10 maja a dla kóz i koźląt od połowy stycznia do końca września.
Wymiary sarny: długość ciała 100 – 140 cm, ogon 2 – 3 cm, wys. w kłębie 60- 90 cm, waga 15 – 25 kg.
Sarna (nie odstrzelona) żyje a właściwie mogła by żyć do 10 lat.
