Okoń to ryba o bocznie spłaszczonym i wygrzbieconym ciele, u starych osobników wygrzbiecenie ma postać widocznego garbu, Otwór gębowy osadzony końcowo, zaopatrzony w liczne drobne i ostre zęby.
Okoń posiada dwie płetwy grzbietowe, które stykają się podstawami. Płetwa ogonowa jest lekko choragiewkowato wycięta, płetwy brzuszne sa przesunięte ku przodowi ciała i leżą pod piersiowymi.
Całe ciało okonia łącznie z pokrywami skrzelowymi jest pokryte drobnymi, ostrymi łuskami, mocno osadzonymi w skórze i zachodzącymi dachówkowato na siebie.
Tylna krawędź pokrywy skrzelowej jest zakończona dużym, wyraźnym, ostrym hakiem.
Okoń żyje w wodach prawie całej Europy, zasiedla jeziora, stawy, różne typy rzek, żyje również w wodach przybrzeżnych Bałtyku. Przeważnie przebywa wśród roślinności, np. na płytkich łąkach podwodnych.
Młode okonie żywią się planktonem i larwami owadów. Prędko jednak stają się one drapieżnikami polującymi na młode ryby i wyjadającymi ikrę złożoną na tarliskach.
Tarło Okonia odbywa się od marca do maja. Samica składa w tym czasie od 30 do 300 tys. jaj wydzielanych wraz z dużą ilością śluzu. Jaja oblepione śluzem tworzą długie wstęgi rozpięte na roślinach.
Okoń może dorastać do 30-50 cm długości i osiągać wagę nawet 1,5 kg.
Mięso okonia jest bardzo smaczne. Jego połowy są dość obfite, jednak mimo tego gatunek ten w racjonalnie prowadzonej gospodarce rybackiej jest uważany za szkodnika (zjadanie ikry), przyczyna jest duża płodność i żarłoczność okoni.
Długość życia okonia to 15 a maksymalnie 22 lata.
Źródła: „Polska: Gady Płazy i Ryby” pod red. Marka Szokalskiego; Warszawa 2011.
„Ryby wód Polskich” Andrzej Rudnicki; Warszawa 1982.
