Mniejsza i delikatniej zbudowana od Bogatki, na głowie charakterystyczna, niebieska czapeczka, obwiedziona w koło jasnym paskiem. Czystobiały policzek otoczony ciemną obwódką rozszerzającą się na karku, grzbiet koloru oliwkowego a skrzydła i ogon niebieskie, pierś wraz z brzuchem zabarwione na żółto.
Jest bardzo ruchliwa i hałaśliwa.
Występuje w różnego rodzaju lasach liściastych i mieszanych, a także w parkach i na osiedlach ludzkich (rzadziej niż Sikora Bogatka).
Pożywienie Modraszki podobnie jak Bogatki stanowią owady oraz ich jajeczka a także drobne nasiona pędy a na wiosnę słodkie fragmenty kwiatów. W zimie z wielka chęcią spożywa nasiona oleiste oraz tłuszcze zwierzęce podawane w karmnikach. (O dokarmianiu Sikor TUTAJ).
W gnieździe zbudowanym w dziupli, budce lęgowej bądź w różnych zakamarkach wytworzonych przez człowieka np: szczeliny w murach, szpary w zadaszeniach a nawet pionowe rury przęseł ogrodzeniowych, składa 10-16 białych rdzawo kropkowanych jaj. Jaja wysiadywane są 12-14 dni, młode opuszczają gniazdo po 17-18 dniach. Gniazdo zbudowane jest z traw, mchu, piórek i puchy, do budowy wykorzystują często przeróżne nici, kłaki i fragmenty tkanin.
Krajowa populacja Modraszki, głównie z zachodu kraju prowadzi wybitnie osiadły tryb życia, w zimie pojawiają się natomiast osobniki ze wschodu i północy kontynentu. Modraszka występuje w kilkunastu podgatunkach niemal w całej europie.
