Bocian, Bocian! Wszystkim nam znany i przez wszystkich chyba lubiany bociek, jest dużym ptakiem brodzącym z rodziny bocianowatych.
Bociany występują często w okolicach siedlisk ludzkich, najchętniej w okolicach bagnistych i podmokłych, w krajobrazie rolniczym, niegdyś bociany występowały głównie w dolinach rzek i w okolicach gęstych lasów. Lubi rozproszone drzewa, na których może gniazdować lub nocować. Bociany występują głównie na nizinach, rzadko na wyżynach (maksymalnie do 3500 m n.p.m. na Kaukazie). Unika terenów zimnych, o częstych opadach atmosferycznych, obszarów wysoko położonych i o gęstej roślinności (np. trzcinowisk i gęstych lasów).
W Polsce występuje na całym niżu, ogólną liczbę par lęgowych szacuje się na 40 tys. Najczęściej występuje w okolicach Suwałk, Olsztyna, na Podlasiu i Lubelszczyźnie.
Bociany z zimowisk przylatują do Polski od początku kwietnia do pierwszych dni maja.
Bocian biały legnie się na otwartych gruntach rolnych, z dostępem do terenów podmokłych, budując duże gniazdo, zwykle z gałęzi na drzewach, na budynkach lub na specjalnie przygotowanych przez człowieka platformach. Każde gniazdo ma od 1 do 2 m głębokości, od 0,8 do 1,5 m średnicy i waży od 60 do 250 kg. Gniazda są budowane w luźnych koloniach. Jako, że bociany uważane są za dobrą wróżbę, i nie są prześladowane przez człowieka, często gniazduje blisko ludzkich siedzib. Jedno gniazdo jest zazwyczaj wykorzystywane rok po roku, zwłaszcza przez starszych samców. Samce powracają na początku sezonu i wybierają gniazdo. Większe gniazda oznaczają większą szansą na dużą liczbę w pełni opierzonych młodych, stąd te gniazda są bardziej poszukiwane. Zmiana gniazda jest często związana jest ze zmianą w parze rodziców i niepowodzeniem w odchowaniu młodych w poprzednim sezonie lęgowym; młode ptaki wykazują większą tendencję do zmiany obszaru lęgowego.
Bocianie gniazdo jest duże, koliste z warstwowo ułożonych gałęzi, poprzetykanych skośnie witkami. Wyściółka dość obfita ze słomy, torfu, łajna,trawy,słomy lub peżu, niekiedy z dodatkiem papieru lub szmat, zbieranych z pól i ludzkich wysypisk. Średnica zewnętrzna 1,0–1,5 m; wysokość 0,5–1,5 m. Buduje je zarówno samiec, jak i samica.
Kilka gatunków ptaków często gniazduje w dużych gniazdach bocianów białych. Do regularnie zajmujących je gatunków należą: wróbel zwyczajny mazurek i szpak; rzadziej zajmują: pustułka, pójdźka, kraska, pliszka siwa, kopciuszek, kawka.
Bocianie gniazda często zakładane są przez ptaki na specjalnie przygotowanych do tego przez ludzi platformach, mogą być one konstrukcji stalowej z podłogą z desek, może stanowić ją również paleta, która da dodatkowe miejsca na gniazda dla mniejszych ptaków, czasem nawet dziuplaków.
W kwietniu lub czerwcu samica bociana składa najczęściej 4 jaja (czasem 1-7), które są białe, lekko przybrudzone, bardzo mało wydłużone, raczej pękate o tępym węższym biegunie. Średnie wymiary 72×54 mm. Jaja wysiadywane są 33 dni a przychówek opuszcza gniazdo po 2-ch miesiącach, w wieku 70 dni są już prawie samodzielne, lecz dojrzałość płciową uzyskują dopiero po 2–7 latach. Opieką nad potomstwem zajmują się oboje rodzice, którzy nie tylko karmią pisklęta, ale i osłaniają je swymi skrzydłami przed słońcem lub deszczem oraz opryskują wodą w upalne dni. Ptaki młodociane mają czarny dziób (przechodzący z czasem w jasnoczerwony) i brązowoszare nogi.
Wymiary: długość ciała 80 cm, rozpiętość skrzydeł 200 cm, waga 3000- 4000 g.
