Skup bekonu

W skupie trzody bekonowej stosuje się wstępną ocenę żywych zwierząt według kryteriów: typ i pokrój, maść, owłosienie, wygląd skóry i płeć. Po uboju ocenia się tusze, biorąc pod uwagę jej masę, długość i szerokość, grubość słoniny grzbietowej oraz jakość mięsa i słoniny. Zwierzęta doprowadzone do miejsca skupu muszą mieć skórę oczyszczoną z kału i błota, gdyż zanieczyszczenia zwiększają ich wagę żywą, która jest podstawą do rozliczenia z dostawcą. W skupie trzody bekonowej przyjmowane są wyłącznie tuczniki maści białej, tj. o włosie białym na białej skórze; dopuszczalne są nieliczne drobne ciemne plamki na skórze z białym włosem, o skórze jędrnej i cienkiej, bez zmarszczek, fałd, zabrudzeń i okaleczeń. Warunkiem zakwalifikowania młodego bydła rzeźnego do klasy A lub E jest czysta i nie uszkodzona skóra, bez śladów chorób pasożytniczych. Przyczyną niezakwalifikowania do tych klas może być np.: kulawizna uniemożliwiająca utrzymanie się zwierzęcia w pozycji stojącej. Przy skupie owiec wszystkich klas jakościowych o odroście wełny powyżej 10 mm przysługuje dodatek futrzarski. Zależnie od długości wełny skupywane owce dzieli się na: golce ? o odroście wełny do 10 mm, i na owce o odroście powyżej 10 mm. Długość wełny mierzy się, przykładając sztywną miarkę do nie naciągniętego słupka wełny na łopatce. Owce liniejące są zaliczane ? bez względu na długość wełny ? do grupy cenowej przewidzianej dla golców.